fouten goedmaken

Ik zit in de zetel en denk aan wat Rahim Khan allemaal gezegd heeft aan de telefoon. Hij is erg ziek en heeft niet lang meer te leven. Hij zei ook dat er een manier is om het allemaal goed te maken. Hij weet dus alles wat er tussen mij en Hassan gebeurd is. Ik moet er dus zo rap mogelijk heen. Na een week ben ik tot Rahim Khan geraakt. We spreken over hoe het nu in Pakistan is. Hij verteld me dat het weeshuis van Baba verwoest is en dat het een echte hel is met de taliban. Rahim Khan verteld dat hij Ali en Hassan opnieuw had aangenomen als bedienden. Hij zegt dat Hassan getrouwd is en dat hij een zoon heeft die Sohrab noemt.

mijn eerste roman

Even na de dood van Baba verhuisde ik en Soraya naar Fremont. Ik werd er aangenomen aan de staatsuniversiteit van San Jose. Ik werkte ook nog als nachtbewaker. Tijdens mijn uren als nachtbewaker kon ik werken aan mijn eerste roman. Deze roman ging over een jongen die samen met zijn vader moest vluchten. Op een dag kreeg ik een brief van een agentschap uit New York die graag mijn volledige manuscript zouden lezen. Ik kreeg een maand later een bericht dat ze mijn boek wouden uitgeven. Iedereen was super blij zelfs generaal Sahib bijna moest wenen van blijdschap. S’ avond moest ik denken aan Rahim Khan, omdat

leven in Amerika

Op een dag vielen de russen Pakistan binnen. Baba zag geen enkele andere uitweg dan te vluchten uit Pakistan. Hij had de communisten veel te vaak verweten en wist dat het voor hen niet meer veilig zou zijn in Pakistan. De vlucht was erg zwaar en ongemakkelijk. We zaten enkele dagen opgesloten in een donkere kelder en daarna moesten we verder rijden in een tankwagen. Het was pikkedonker in de tankwagen en ik was erg bang. We vluchten naar Californië in Amerika. Daar studeerde ik af op mijn twintigste. Baba was erg gelukkig. Hij was zelfs zog gelukkig dat hij me het beste cadeau gaf dat ooit iemand aan me gegeven had. Hij had me een auto gekocht. Een Ford. De auto was schitterend. Hij zei me dat hij deze voor me gekocht had omdat ik die zou nodig hebben om naar de college te gaan. ik koos ervoor om creatief schrijven te

leven met mijn zonden

Na de verkrachting van Hassan kon ik bijna onmogelijk met mezelf leven. Ik wist dat ik fout gereageerd had en dat Hassan dit moest bekopen. Ik wou het zeggen maar ik durfde niet. Want wanneer ik dit aan Baba of aan Rahim Khan zou vertellen dan zouden ze me haten en me verstoten. Hassan kwam bijna niet meer buiten om te spelen. Hij deed zijn taken en dan kroop hij in bed. Ik probeerde hem zo veel mogelijk te ontwijken. Toen op een dag Hassan kwam vragen om mee naar de heuvel te gaan om hem voor te lezen. Toen we boven waren nam ik een granaatappel en smet ik ermee naar Hassan. “Sla me dan!” riep ik en ik smeet nog een granaatappel. “sla me dan! Lafaard!” en ik smeet er nog een en nog. Toen ik op het einde uitgeput neerviel en Hassan volledig onder het rode sap zat liep hij naar me toe. Hij nam een granaatappel en drukte deze plat op zijn voorhoofd. Ik was beschaamd in mezelf en kwaad op Hassan dat hij me niet wou straffen voor de misdaad die ik had begaan. Tussen Baba en mij ging alles dan wel weer goed. Ik mocht vaak met hem en Rahim Khan mee naar de studeerkamer. Daar mocht ik dan al mijn verhalen vertellen terwijl ze beiden

het telefoontje van Rahim Khan

Hallo, ik ben Amir. Ik ben 38 jaar en ik woon in San Francisco. Oorspronkelijk kom ik van Pakistan daar woonde ik in Kabul. Ik woonde er in een heel groot en mooi huis. Mijn vader noemt baba en is de grootste en sterkste man die ik ooit gezien heb. We werden bedient door Ali, een hele goede man wiens vrouw gaan lopen is een week nadat Hassan geboren was. Ik en Hassan groeiden samen op en we waren de beste vrienden. onze vriendschap was heel moeilijk aangezien Hassan onze knecht was en hij een Hazara was. Hazara’s werden namelijk als minder waardig beschouwd. We werden er dan ook de hele tijd op gewezen dat onze vriendschap bijna onmogelijk was door ons klassenverschil.